YENİ YAPILAN BİR ARAŞTIRMAYA GÖRE DUA ETMEK, AFFETMEYİ ARTTIRIYOR

 

Hepimizin dönem dönem yanlış bir davranışta bulunduktan sonra kendini suçlu hissettiği olur. Bu; mükemmel davranışlarda bulunan aydınlanmış bir insan olmadığımızdan ötürüdür. Hepimiz karşımızdaki insanı incitici davranışlarda bulunabiliriz, onun güvenini sarsabiliriz ve bunun sonucunda da bağışlanmayı dileyebiliriz.

Bu, basit bir gerçek ve şu da bir gerçek: 10 Amerikalıdan 9’u dua ettiğini söylüyor, en azından zaman zaman. Florida Eyalet Üniversitesi’nde Psikolog olan Nathaniel Lambert, bu iki gerçeği bir araya getirdi ve kendine şu soruları sordu: Neden dua etmeyi bize hatalı davranışta bulunmuş olan kişilere karşı yapmayalım? Acaba yönlendirilmiş dua, dua edenlerde affetmeye yol açıyor mu ve ilişkileri korumaya yönlendiriyor mu?

 Lambert ve onun çalışma arkadaşları, Amerikan Psikoloji Derneği’nin dergisi olan Psikoloji Bilim’de yayınlanacak iki bilimsel deneyi yapmaya karar verdiler. İlk olarak, bir grup erkek ve kadın denek romantik partnerlerinin iyiliği için dua etti. Diğerleri, yani deney kontrol grubu ise partnerlerini tarif etti; ses kayıt cihazına konuştu. Daha sonra da affediciliğin ölçümünü yaptılar. Bilim adamları, “affetme”yi bir kişi haksızlığa uğradığında onda beliren negatif duyguların azalması olarak tanımladılar. Sonuçlar, partneri için dua edenlerin daha az kin dolu düşünceler ve duygulara sahip olduklarını gösterdi. Affetmeye ve onlarla yaşamlarına devam etmeye hazırdılar.

 Eğer bir tek dua duygularda böylesine çarpıcı bir fark yaratıyorsa, bir ilişki için bir süredir edilen dua ne sonuçlar yaratırdı? Bilim adamları, ikinci yaptıkları çalışmada 4 hafta boyunca yakın arkadaşları için dua eden bir grup erkek ve kadın üzerinde araştırma yaptı. Diğer denek grubu ise sadece ilişkilerini anlattı, ilişkileri hakkında pozitif düşünceler düşündü fakat arkadaşları için dua etmedi. Bilim adamları, araştırmaya farklı bir boyut daha ilave ettiler. Araştırmada, başka insanlar için “özverili ilgi ölçeği” kullanıldı. Bu ölçek; belirli bir kişi için değil, genel olarak diğer insanlar içindi. Bilim adamları; dua etmenin “özverili ilgi”yi arttırdığını, bunun sonucunda da affetmenin artış gösterdiğini ispatladılar.

Bu, keşfettikleri şeydi!  Fakat bu neden böyleydi? Sıradan bir dinî (spritüal) uygulama iyileştirici etkilerini nasıl ortaya koyuyordu? Psikoloji bilim insanları şu kanıya vardılar: Pek çok zaman çiftler birbirlerine itiraflarda bulunurlar ve paylaştıkları hedeflere inanırlar ama zor bir dönem geçirdiklerinde ise intikam ve kızgınlık gibi düşmanca hedeflere sahip olurlar.  Bu düşmanca hedefler, zihinsel odağı benliğe dönüştürür ve bu benliği de ortadan kaldırmak epey zordur. Dua etmek, dikkati öz benlikten diğer insanlara çevirir ve bunun sonucunda da kızgınlıklar teker teker ortadan kalkar.

Çeviren: Esin Tezer

https://www.sciencedaily.com/releases/2010/01/100127134607.htm’den çevrilmiştir.