BEYİN KÖTÜ ANILARI NASIL SİLİYOR?

Yeni araştırma, 'korku' olmaması için iki beyin bölgesi arasındaki işleme bağlantısının önemli olduğunu teyit ediyor!

Bize korku ve endişeyi unutturan yeni bir beyin devresi keşfedildi!

Beyin, tehditlere karşı bizleri alarma geçirmede çok başarılıdır: Yüksek sesler, zehirleyici kokular, yaklaşan yırtıcı hayvanlar! Hepsi de duyusal nöronlarımıza elektriksel dürtüleri yollar, beyinlerimizin korku devresini sıkıştırır ve bazı durumlarda da bizleri savaşmaya veya kaçmaya zorlar. Beyin, önceden olan tehdidin veya şaşırtıcı uyarının da zararsız olduğu ya da artık geçtiğini bilme konusunda da uzmandır. Fakat bu sistem  bazen işlemez ve hoş olmayan şeyler meydana gelir; bu aksaklığın Travma sonrası stres bozukluğu hastalığının (PTSD'nin) kökeni olduğu düşünülmektedir.  Yeni bir araştırma; beynin kötü anıları silmeden sorumlu nöronal  devresini, PTSD hastalığını ve diğer endişeye bağlı hastalıkların bulgularını belirledi.

Diğer pek çok duygu gibi korku da nörolojik olarak karmaşıktır. Fakat bundan önceki bir çalışma, beynin korku tepkilerini arttıran ve düzenleyen iki belirli alanını vurguladı. Şakaklarımızın altında çift kavisli beyin dokusu olan Amigdala, duygusal reaksiyonlardan sorumludur ve korktuğumuz zaman harekete geçer. Eğer belirli bir tehdit zararsız çıkarsa, alnın altındaki Prefrontal Korteks olarak adlandırılan  beyin bölgesi harekete geçer ve korku geçer. Üzüntü veren hatıraları yok etme yeteneğimiz Amigdala ve Prefrontal Korteks'in beraber yaptıkları çabaya bağlıdır. Ulusal Sağlık Enstitütüsü'nde Andrew Holmes tarafından yürütülen yeni bir çalışma, iki beyin arasında işleyen bağlantının korkmayı durdurmak için gerekli olduğunu teyit ediyor. 

Genelde hiç durmaksızın gürültülü sesler dinletilen fareler yakın zamanda daha yumuşak sesler içeren bir "şokla" karşılaşınca bunun zararsız olduğunu anladılar ve korkmayı bıraktılar. Yazarlar Optogenetik teknolojisini, belirli nöronları ve hayvan davranışını ışığı kullanıp denetleyerek azalttılar. Amigdala-Prefrontal Korteks bağlantısını bozmanın farelerin yumuşak tonlu sesleri negatif ilişkilendirmelerini önlediğini keşfettiler. Nöro biyoloji deyişiyle, hafızanın yok olması ortadan kalktı. Bunun tersinin de doğru olduğunu keşfettiler. O devreyi uyaran korku dolu hatıraların yok olmasının artmasına da katkıda bulundu.

Araştırmalar şimdiye kadar  Amigdala-Prefrontal  Korteks bağlantı yolunun korkunun yok olmasını azalttığından emin değildiler. Her iki yapı da  diğer pek çok beyin bölgesiyle iletişim halindedir, bu nedenle davranış üzerindeki etkilerini ayrı tutmak  bir meydan okuma olurdu. Optogenetik bu keşfi mümkün hale getirdi, Ulusal Sağlık Enstitüsü (NIH) grubu sadece iki beyin bölgesi arasında inceleme yapılmasına olanak sağladı. Nöronal aktivite ve davranış arasında daha doğru bir korelasyonu sağladı. 

Holmes, Amigdala ve Prefrontal Korteks'i karmaşık bir iletişim ağında iki ana merkez olarak görüyor. PTSD gibi korkunun yok olmaması olan bir hastalık durumunda ise merkezlerin kendisinde değil, sadece iki bölge arasında  bir bağlantı meydana geliyor. Holmes, "Korkuyu yok etmek için bana göre onu izole etmek ve iletişimin bir hattını tedavi etmek merkezleri yeniden düzenlemeye çalışmaktan  iyidir. Çoğu iyi çalışan tüm beyin fonksiyonları pek çok hattın iletişimini sağlar" diyor. 

Kemirgenler ve insanlar arasındaki korku devresindeki benzerlikler keşfedildikten sonra, yeni bulgular korku devresini tedavi eden ilaçlar dahil, endişe hastalıklarını iyileştirici yaklaşımlara yeni bir araştırma  sağlayabilir. Holmes, korkuyu yok etmenin "nöral plastisite yani nörotransmiter'ları düzenleyen bileşimlere, beynin kendi kannabinoid'lerinden (bağımlılık yapıcı maddeler) etkilenmesine, beynin yeni nöronal bağlantıları yapabilme yetisine bağlı olduğuna inanıyor.  Kannabinoid sistemi değiştiren ilaçlar korku devresini değiştirebilir, endişeyi azaltabilir. 

Nöro uyarma teknikleri, transkranial manyetik uyarma ve hatta optogenetik dahil, standart endişe tedavilerini arttırmak için tedavi edici bir şekilde kullanılabilir. Böyle olan tedavilerden bir tanesi hastaların artık onlara endişe yaratmayana  kadar kendilerini anormal şekilde stres dolu hissettikleri uyarılara maruz kaldıkları ekspozür tedavisidir. Belki de acı dolu hatıradan tekrarlananlarının korku devresini dışarıdan uyarması ve korkuyu arttıran uyarılara tekrar maruz kalmak PTSD ve diğer endişe bağlı hastalıkların semptomlarını yok etmede işe yarayabilir. 

Holmes'ün işaret ettiği gibi bu, ev internet bağlantınızın yavaş olmasından farksızdır: " Sinyalinizi arttırmak için telefon direğindeki hatalı kabloyu tamir etmeye çalışmak ve iletişimin pek çok hattını aksatmak yerine sadece iletişimin hatalı hattını tamir etmek daha iyidir.”

http://www.scientificamerican.com/article/how-the-brain-purges-bad-memories/?WT.mc_id=SA_WR_20150805

Çeviren: Esin Tezer